یادگیری جملات دستوری در زبان انگلیسی

یادگیری جملات دستوری در زبان انگلیسی به ما کمک می‌کند تا بتوانیم برای ارائه دستور یا دستورالعمل، درخواست یا پیشنهاد و راهنمایی از آن‌ها استفاده کنیم. اصولاً، قصد این جملات این است که به مردم بگویند چه کاری انجام دهند.

یک جمله دستوری در نوشتن و همچنین در صحبت کردن نقش مهمی دارد. این جملات در نوشته‌های ادبی مرسوم نیست، اما استفاده آن در مکالمه روزمره بسیار مهم است. علاوه بر این، معمولاً در تبلیغات، کتابچه‌های راهنما ، دستورالعمل‌ها و علائم راه استفاده می‌شود.

جمله دستوری در مقایسه با یک جمله تعجبی مستقیم‌تر است، زیرا نیاز به مخاطب خاص دارد. نویسندگان بیشتر از دستورات لازم برای دستورالعمل‌ها، دستورات صریح و روشن، یا ابراز نارضایتی، تشبیه، علاقه و عشق در نوشته‌های خود استفاده می‌کنند.

جملات دستوری معمولاً با یک نقطه به پایان می‌رسند اما گه گاه می‌توانند با یک علامت تعجب پایان یابد. این جملات گاهی اوقات با عنوان دستوریه‌ای نیز شناخته می‌شوند زیرا فرد مورد خطاب را راهنمایی می‌کنند.

در ادامه انواع جمله‌های دستوری به همراه مثال را آورده‌ایم.تا انتهای مقاله همراه ما باشید تا با نحوه استفاده صحیح از این جملات آشنا شوید.

جمله دستوری چیست؟

جمله دستوری نوعی جمله است که دستورالعمل یا پند می‌دهد، و بیانگر یک دستور، سفارش یا یک درخواست است. همچنین این جملات به فرمانی یا دستوری نیز شناخته می‌شوند.

بسته به جایی که استفاده می‌شود، یک جمله دستوری ممکن است با علامت تعجب یا نقطه به پایان برسد. معمولاً ساده و کوتاه است، اما باتوجه به محتوای آن می‌تواند طولانی و پیچیده باشد.

به عنوان مثال، جان اف کندی با مردم خود یک آرزو را در میان می‌گذارد، وقتی که گفت:

“And so, my fellow Americans: ask not what your country can do for you; ask what you can do for your country.”

“و بنابراین ، هموطنان دستوریکایی من: از کشور خود نپرسید چه کاری می‌تواند برای شما انجام دهد. بپرسید چه کاری می‌توانید برای کشور خود انجام دهید.” (رئیس جمهور جان کندی در سخنرانی خود پس از انتخاب شدن، 1961).

توجه داشته باشید که این جمله دستوری نه تنها طولانی است، بلکه ساده است و با یک نقطه به پایان می‌رسد.

در مثال‌های جملات دستوری که در ادامه آمده است، توجه کنید که هر سطر به نوعی یک فرمان را صادر می‌کند:

• Pass the salt.
• نمک را رد کنید.
• Move out of my way!
• از سر راهم برو کنار!
• Shut the front door.
• درب ورودی را ببندید.
• Find my leather jacket.
• ژاکت چرمی من را پیدا کنید.
• Be there at five.
• ساعت پنج اینجا باشید.
• Clean your room.
• اتاقت را تمیز کن.
• Complete these by tomorrow.
• اینها را تا فردا کامل کنید.
• Consider the red dress.
• لباس قرمز را در نظر بگیرید.
• Wait for me.
• منتظر من باش
• Get out!
• برو بیرون!
• Make sure you pack warm clothes.
• حتماً لباس گرم بسته باشید.(در چمدان گذاشته باشید)
• Choose Eamonn, not Seamus.
• اماون را انتخاب کنید، نه سیموس.
• Please be quiet.
• لطفا ساکت باش.
• Be nice to your friends.
• با دوستانتان خوش برخورد باشید.
• Play ball!
• توپ بازی!

ساختار جمله دستوری چگونه است؟

شکل (ساختار) یک جمله دستوری انگلیسی از فعل پایه و بدون فاعل تشکیل شده است. در حقیقت، بسیاری از جملات دستوری، چیزی غیر از فعل نیستند. به این ساختارهای نمونه نگاه کنید:

علائم نگارشی نهایی معمولاً نقطه (.) یا یک علامت تعجب (!) است.

جملات دستوری می‌‌توانند به صورت مثبت یا منفی باشند و می‌توانند به زمان حال یا آینده اشاره داشته باشند.

چگونه از یک جمله دستوری به صورت مودبانه استفاده کنیم؟

اگرچه ما برای دستورات مستقیم از جملات دستوری استفاده می‌کنیم، اما می‌توانیم مودبانه‌تر این جملات دستوری مستقیم را استفاده کنیم. دستورالعمل‌هایی از این دست کاملاً متداول هستند، به عنوان مثال راهنمای کاربری برای توضیح نحوه کار با ماشین. همچنین می‌توان در جملات دستوری از کلماتی مانند ” please” یا ” kindly” برای مودبانه‌تر شدن نیز استفاده کرد.

به این مثال‌های مثبت و منفی که زیر آمده است نگاه کنید. مشاهده خواهید کرد که برخی از آن‌ها به زمان حال، برخی به زمان آینده و برخی دیگر به هر دو اشاره دارند:

حال نوبت به معرفی انواع جمله دستوری رسیده است.

انواع جمله‌های دستوری

جمله‌های دستوری عبارت‌اند از :

1. برای بیان خواسته یا درخواستی

این نوع جملات دستوری برای بیان خواسته‌های مودبانه و درخواست خود از کسی است. به مثال‌های زیر توجه کنید.

• Have a good day!

روز خوبی داشته باشید!

• Don’t eat all the cookies.

همه کلوچه‌ها را نخورید. (درخواست یا تقاضا)

• Stop feeding the dog from the table.

روی میز به سگ غذا ندهید. (درخواست یا تقاضا)

2. پیشنهاد دعوت

این نوع جملات دستوری، برای دعوت فردی استفاده می‌شود، مانند:

• Please join me for dinner tonight.

لطفاً امشب برای شام به من بپیوندید.

• Come out with us tonight.

امشب با ما بیرون بیایید.

• Please join us for dinner.

لطفاً برای شام با ما همراه باشید.

3. برای بیان دستور

این نوع جمله‌های دستوری به شما دستور می‌دهد یا درخواستی را با شما در میان می‌گذارد، مانند:

• “Stop beating the dog!”

سگ را کتک نزنید!

4. ارائه دستورالعمل

این نوع جمله‌های دستوری، دستورالعمل و راهنمایی را ارائه می‌دهند، از جمله،

• Let him cool down, and then ask about the incident.

اجازه دهید آرام شود، و سپس در مورد حادثه بپرسید.

• Preheat the oven.

فر را از قبل گرم کنید.

• Use oil in the pan.

روغن را در ظرف استفاده کنید.

• Choose the Irish wolfhound, not the German shepherd.

سگ گرگ ایرلندی را انتخاب کنید، نه ژرمن شفرد.

• Wear your gold necklace with that dress.

گردنبند طلای خود را با آن لباس بپوشید.

حال که انوع جملات دستوری آشنا شدیم، چطور آن‌ها را در متن شناسایی کنیم.

شناسایی جملات دستوری

1. اولین نشانه یک جمله دستوری، علائم نگارشی آن است. بیشتر این جملات با نقطه، و گاهی اوقات با یک علامت تعجب پایان می‌یابد. فقط مراقب باشید، زیرا جملات دستوری تنها جملاتی نیستند که با علامت تعجب یا نقطه پایان می‌یابند (همانطور که در زیر مشاهده خواهید کرد). علائم نگارشی به سادگی اولین نشانه‌ای است که نشان می‌دهد که یک جمله دستوری است.
2. بعد، نگاهی به فعل این جملات بیندازید. به طور معمول، جملات دستوری با افعالی شروع می‌شوند که دستور صادر می‌کنند.
3. سرنخ دیگر، فاعل است. به طور کلی، فاعل یک جمله دستوری ضمنی است، بیان نمی‌شود، زیرا یک دستور مستقیم است.

وظیفه اصلی یک جمله دستوری ارائه دستورالعمل، درخواست یا مطالبه یا پیشنهاد دعوت یا مشاوره است.  جهت یادگیری جملات دستوری در زبان انگلیسی، بیایید نگاهی دوباره به جملات ضروری بیندازیم و کاربرد آنها را بررسی کنیم.

کاربرد یک جمله دستوری چیست؟

کاربرد معمول یک جمله دستوری، دادن یک دستور یا دستورالعمل است. این جملات به ما می‌گویند که چه کاری انجام دهیم.

به این نمونه ها نگاه کنید:

• Help!

کمک

• Go now!

الان برو!

• Don’t sit there.

اینجا ننشین!

1. دستورات محکم با علامت تعجب پایان می‌یابد.

• Go, and never darken my towels again! (Comedian Groucho Marx)

برو و دیگر هرگز حوله‌هایم را کثیف نکن! (کمدین گروچو مارکس)

2. دستورات مودبانه یا ملایم با نقطه پایان می‌یابد.

• Pass the pepper.

فلفل رو رد کنید.

• Don’t forget to feed the pony.

فراموش نکنید که به اسب کوچک غذا بدهید.

• If you’ve heard this story before, don’t stop me, because I’d like to hear it again. (Groucho Marx)

اگر این داستان را قبلاً شنیده‌اید، مرا متوقف نکنید ، زیرا دوست دارم دوباره آن را بشنوم. (گروچو مارکس)

• A child of five would understand this. Send someone to fetch a child of five. (Groucho Marx)

یک بچه پنج ساله هم این را متوجه می‌شود. شخصی را برای آوردن یک کودک پنج ساله بفرستید. (گروچو مارکس)

(در اینجا، فقط جمله دوم یک جمله دستوری است، یعنی یک دستور است.)

3. دستورات راهنمایی با یک نقطه به پایان می‌رسند.

• Don’t count the days. Make the days count. (Boxer Muhammad Ali)

روزها را نشمارید. باعث شوید که روزها بشمارند. (بوکسور محمد‌علی)

• Do not condemn the judgement of another because it differs from your own. (Philosopher Dandemis)

عقیده دیگری را محکوم نکنید زیرا با عقیده شما متفاوت است. (فیلسوف دندمیس)

4. توجه داشته باشید که هر جمله‌ای که با علامت تعجب پایان یابد یک جمله دستوری نیست. جملات تعجبی که برای تحریک احساسات استفاده می‌شوند، با علامت تعجب نیز ختم می‌شوند.

• I came first, Lee!

من اول اومدم لی! (این یک جمله تعجبی است که احساسات شادی و تعجب را منتقل می‌کند.)

• Shut up!

(البته، این می‌تواند یک جمله دستوری است، اما این عبارت همچنین به جای “!no way” به معنای “به هیچ وجه!” نیز استفاده می‌شود. در این صورت این یک جمله تعجبی است چراکه بیانگر تعجب است. شما از محتوا می‌دانید، نه از علامت تعجب، خواه شخص عصبانی باشد یا متحیر.)

ساختار‌های استثناء در جملا دستوری

آیا ساختار جملات دستوری با استثناهایی همراه است؟ باید که گفت بله.  در ادامه قصد داریم این موارد خاص را با شما درمیان بگذاریم.

جملات دستوری همراه با فاعل

به طور معمول وقتی از دستوری استفاده می‌کنیم، هیچ فاعلی وجود ندارد. زیرا فاعل واضح است، شما هستید! گاهی اوقات، برای روشن‌تر شدن آن از یک فاعل استفاده می‌کنیم، به عنوان مثال:

• Everybody look!

همه نگاه می کنند!

• Relax, everybody.

همه آرام باشید.

• Nobody move!

هیچ کس حرکت نکند!

• John sit down; the rest of you go home.

جان بنشین بقیه شما به خانه بروید.

• Somebody answer the phone!

کسی جواب تلفن را بدهد!

• You keep out of this!

شما از این امر دور باشید!

ما همچنین می‌توانیم از you به عنوان فاعل استفاده کنیم که به خشم دلالت دارد، مانند موارد زیر:

• You watch your mouth, young man!

جوان، تو متوجه هستی چی میگی!

• You be quiet!

تو ساکت باش!

• Don’t you talk to me like that!

تو اینطور با من صحبت نکن!

دستوری غیر‌واقعی

ما ابراز امیدواری و پیشنهادات خود را با فرم دستوری پیشنهاد می‌دهیم:

• Have a good trip. (hope)

سفر خوبی داشته باشید. (آرزو)

• Enjoy the meal. (hope)

نوش جان. (امید)

• If there’s no olive oil try almond oil. (suggestion)

اگر روغن زیتون نیست روغن بادام را امتحان کنید. (پیشنهاد)

جملات دستوری با do

اگر do را در اول جمله دستوری قرار دهیم، تأکید بیشتری بر درخواست‌ها ، عذرخواهی‌ها و شکایات، با ادبانه‌تری خواهد داشت:

• Do take a seat.

بنشینید.

• Do forgive me. I didn’t mean to offend you. (apology)

مرا ببخش. من قصد نداشتم تو را آزرده کنم. (عذرخواهی)

• Do try to keep the noise down, gentlemen. (complaint)

سعی کنید کمتر سرو صدا کنید، آقایان. (شکایت)

جملات دستوری با  always, never, ever

کلمات always، never، ever قبل از جملات دستوری قرار می‌گیرند، مانند:

• Always remember who’s boss.

همیشه به یاد داشته باشید که رئیس کیه.

• Never speak to me like that again.

دیگر هرگز اینگونه با من صحبت نکن.

• Don’t ever speak to me like that again.

دیگر هیچ وقت اینگونه با من صحبت نکن.

جمله دستوری مجهول

ما بعضی اوقات جملات دستوری را با get بیان می‌کنیم، به عنوان مثال:

• Get vaccinated before your holiday.

قبل از تعطیلات واکسن بزنید.

جمله دستوری با and

بعضی اوقات می‌توانیم از جمله دستوری + and استفاده کنیم به جای عبارت if، مثلاً:

• Go now and I’ll never speak to you again. (If you go now, I’ll never speak…)

حالا برو و دیگر هرگز با تو صحبت نمی‌کنم. (اگر الان بروی، من هرگز صحبت نمی‌کنم …)

جمله دستوری با علامت سوال

ما بعضاً بعد از جملات از این علامت سوال استفاده می‌کنیم:

• can you? can’t you? could you? will you? won’t you? would you?

می‌توانید؟ نمیتونی می‌تونی؟ میخوای؟ نخواهی؟ میخوای؟ به این نمونه‌ها نگاه کنید:

• Lend me a dollar, can you?

یک دلار به من وام دهید، می‌توانید؟

• Help me with this, will you?

در این مورد به من کمک کنید، می‌کنید؟